لرزیدن بید از باد، کوچ اجباری با سودای هرچه بادا باد، چیزهایی شنیده ای، دیده ای مرگ در بازگشت را حین سفر از دریا به سرچشمه، خلاف جریان رود را؟
آزاد باش و آرامش! چشیده ای طعم خون را از گلوی خرشایده از فریاد؟
آرام باش و از آرامش، بکش دست روی پینه ها، بکش دست از دروغ، نگاه کن به جسارت های آن وارونه ای که دائم اشتباه بود.
خیره شو به چشمهای روشن در تاریکی، تنفس کن در هوای آغشته از خون، زنده باش با سرخی آسمان، بچش طعم ریز ریز دندانهای شکسته زیر مشت را.
دیده ای لرزیدن بید از باد؟ از هر نسیمی پس از دیروز؟ دیده ای آسمان صاف شب را بی ستاره؟!
قطعیت یعنی نگاه بی تردید! دره با تشدید، طوفان و نلرزیدن بید.