به سکوت، لبخند، یا به نیامدن‌هایت اندوه؟ ای آماده، ای دوست! با زخم هایی که یادگار می ماند از ترس کودکانه‌ات، با دردِ داشتنِ دوستانی که در حد شعارهای سیاسی، پشت درب توالت عمومی‌اند چه باید کرد؟
به سکوت، لبخند، یا به نیامدن‌هایت اندوه؟ ای آماده، ای دوست! با زخم هایی که یادگار می ماند از ترس کودکانه‌ات، با دردِ داشتنِ دوستانی که در حد شعارهای سیاسی، پشت درب توالت عمومی‌اند چه باید کرد؟